november 24, 2018
fan Rafaël*
As Romeinske gûverneur
op Cyprus ha ik ûnderfining
mei de Joaden yn de stêd;
nim Elymas yn ’t swarte kleed,
hy blinkt net út yn fleur
en die him foar as in profeet.
Mar syn tsjoenderij wie oer
doe’t Paulus en syn maten kamen
mei in boadskip foar de stêd;
foar Elymas wie dat mar skyn,
it makke Paulus poer:
‘Do tsjoender wurdst op slach noch blyn!’
Swart it kleed en neare nacht,
dat Elymas kriich gjin ferskining
fan de Hear, dy’t Paulus brocht
oan Cyprus mei syn gûverneur:
ik naam syn lear yn acht,
de omslach brocht foar ’t eilân kleur.
* Rafaël (1483-1520)
Skilderij ‘Elymas wurdt blyn’
november 23, 2018
fan Jacques-Louis David*
Ut Zeus syn holle waard sy berne,
faam Athena, al folgroeid,
har twadde namme, Pallas,
kriich sy troch it swaaien fan de lâns…
sa soe men har as kriichsgoadinne kenne.
Ferstannich wie sy as goadinne
mei strategysk ynsjoch toaid,
hiel oars as striidgod Ares,
swaaiend kriich en frede út balâns,
Athena soe it foar de Griken winne.
Sy kriich lykwols in byld yn Troje,
har Palladion mei helm
en skyld, in lâns foar ’t stekken,
byld troch Odysseus, de Gryk, ûntfierd,
mei Diomedes koe hy ’t wis wol roaie.
De stêd Athene woe sy winne
op Poseidon mei in beam,
dy god skonk wylde hynders
by in boarne mei in brûzend liet,
dochs waard Athene wijd oan de goadinne.
* Jacques-Louis David (1748-1825)
Skilderij ‘Athena en Ares’