december 22, 2018
fan ûnbekend*
No stean ik werklik oan de kust
en hear it rûzjen fan de weagen,
dy’t my roppe: ‘Stek no oer!’
It is ferbylding, mar ek wier,
ik kriich it yn de nacht foar eagen.
Wy wiene wiken ûnderweis
en woene ôfslaan nei it noarden,
mar wat oars kaam op ús oer:
it wie as hold dat paad ús tsjin,
as moasten wy nei oare oarden.
Yn Troas seagen wy de see;
dyselde nacht lei ’k fêst te sliepen,
’k hearde doe: ‘Stek nei ús oer,
help ús yn Masedonië!’
Doe giene my de eagen iepen.
No stean ik werklik oan de kust,
moarn stekke wy oer Grykske weagen…
Jezus stiet foar ús oan ’t roer.
* Foto ‘See by Troas’
december 21, 2018
fan Giuseppe Crespi*
Gjin domkop, sa’t syn namme seit,
want Brutus kriich úteinlik macht
yn Rome, nei’t er die as wie er gek
om te ûntkommen oan de dea,
syn broer lykwols ferlear it pleit.
Syn omke, dy’t earst kening wie,
sloech op in slang as teken acht
en stjoerde Brutus mei syn soannen mei
nei Delphi foar it wierheidswurd…
’t orakel joech in oare rie:
Wa’t joech as earste mem in tút,
waard foarst yn it Romeinske ryk;
de soannen sprieken oer dy memmedei,
mar Brutus’ lippen rekken oan
mem Ierde, ’t wie in slim beslút.
Hy konsul, Rome republyk
en yn dat ryk in raar komplot
fan eigen soannen tsjin de heechste heit,
in drama mei in skrille toan,
dy trije waarden ek ta lyk.
* Giuseppe Crespi (1665-1747)
Skilderij ‘Brutus jout de ierde in tút’