december 24, 2018
Noch hâldt it stek de ingel tsjin,
de punten, stribjend nei de hichte,
skerpte dy’t him stekke kin:
de bajonet op it gewear,
it bloedmes, net om oan te sjen.
Mar as de gjalpen fan it bern
troch hongerskerpte him berikke,
is de earste slach te sjen,
de klappen klinke kear op kear,
de ingel klimt sa heech er kin.
Sjedêr de himel iepengean,
it daget fjurrich yn it easten,
it is no tiid om stil te stean,
fol fjoer te skinken, mear en mear
wurdt oan it bern syn breatiid bean.
december 23, 2018
fan ûnbekend*
Hy woe de skiednis sprekke litte:
slaven, helle út it heitelân
en delslein yn in wreed bestean
troch hearen, lykjend heech fan stân…
hy woe him mei har mjitte.
Dy skiednis hat er bestudearre
om dan troch te gean as aktivist:
foar swarten it fertsjinne lean,
gjin kleurling dy’t oansluting mist,
elk wurdt gelyk wurdearre.
De oerheid hat him falle litten,
woe net aktivisten yn de race:
gjin paspoart mear, hy koe wol gean,
waard op syn âlde dei Ghanees…
de skiednis lit dit witte.
* Foto ‘William Du Bois’