december 26, 2018
van Caspar David Friedrich*
Drie torens rezen voor hem op
in ’t roze licht nog voor de nacht,
belofte van een kribbe,
al eeuwenlang verwacht.
Vier sporen stonden in de sneeuw,
twee stappen en twee in een punt,
genezing door de kribbe,
het was hem graag gegund.
Drie rotsen lagen op zijn pad,
hij kon er klimmend overheen,
omheen zag hij niet zitten,
want pijnlijk werd zijn been.
Twee balken kreeg hij in het oog,
de langste moest zijn vertikaal,
hijzelf ging erbij zitten
en hoorde aan ’t verhaal.
Eén mond was even aan het woord:
‘De dwarsbalk is mijn eigen kracht
voor rechtdoen, tegen onrecht,
ik geef aan jou de macht…’
* Caspar David Friedrich (1774-1840)
Schilderij ‘Winterlandschap met kerk’
december 25, 2018
fan Peter Paul Rubens*
Jawis, hy brânt, ik fiel it oan,
noch efkes wachtsje, jonge,
net te fluch fan tsjuster nei it ljocht,
hjit kearsfet is gefaarlik,
sstt, byt earst mar op ’e tonge.
Nee beppe, ’k hâld my sa wol stil,
myn kearske moat ek brâne,
want dat jout mear ljocht as beppe sjocht,
ik fyn it kin wol dalik,
’t fet komt dêr net op telâne.
Sjesa, myn hân kin der foarwei,
it is in wûnder, jonge,
fan it tsjuster komt it yn it ljocht…
hoe komt it mei dyn flamke?
Wolst wol leauwe, ’k kin wol sjonge.
Sstt, beppes tonge krijt gjin byt,
dan kin ik ek wol sjonge.
* Peter Paul Rubens (1577-1640)
Skilderij ‘Alde frou en jonge mei kearsen’