december 5, 2018
fan Jan Luycken*
Gjin noed ha ’k hân oer wûnen
troch de stiennen op ’e lea,
dy binne no wer ticht;
yn Lystra hawwe Joaden smiten,
efkes lei ik dêr foar dea.
Ik kaam oerein, wy reizgen
fierder, doe de wei werom
en tsjûgen wer fan sicht
op ’t ryk fan God; yn alle kriten
waard foar elk it útsicht rom.
Wy foeren oer de weagen
fan de see wer nei it stee
fan ús begjin, de plicht
om foar it leauwe út te kommen:
ja foar God, tsjin goaden nee.
Sa waard it sicht ferromme;
nettsjinsteande wurge lea
foel elke stap ús licht.
* Jan Luyken (1649-1712)
Yllustraasje ‘Paulus en Barnabas yn Lystra’
december 4, 2018
van Fritz von Uhde*
Geen wonder dat ze panisch waren,
want wat konden zij nog doen
om deze vroege dood te keren,
anders dan zo nu en dan een zoen.
Zelfs oma had geen wondermiddel
dat kon helpen tegen dood
gaan of om hoge koorts te weren,
geen verlichting gaf de moederschoot.
Wie had de vreemdeling gewezen
op wat hen te wachten stond?
De armoe sprak uit hut en kleren,
maar geen wanhoopskreet kwam uit hun mond.
Toch kwam hij bij hun wezen binnen,
vond daar wezenlijk verdriet,
genas hun wanoop door het wonder
dat de hoge koorts het kind verliet.
* Frits von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Christus geneest een ziek kind’