december 11, 2018
van Fritz von Uhde*
Een roffel klinkt al over ’t veld
voordat de laarzen stampen
in een militaire pas;
wie oefent, maakt zich al vast klaar…
de oorlog wordt op tijd gemeld.
Wie vroeg de roffel heeft gehoord,
als kind op blote voeten,
wordt al voorbereid op strijd,
geen trom spreekt nu nog van gevaar,
’t geroffel voert het hoogste woord.
De voorsten staan al in de rij,
gereed om te marcheren,
geven acht op voorwaarts mars;
het hart vormt met de trom een paar,
’t geroffel brengt de strijd nabij.
En kijk nu eens, de vlugge stap
van voeten die vroeg dragen
’t kinderhart dat ook al slaat
op maatslag van wat geldt als waar:
soldaten geven klap op klap.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Beierse trommelaars’
december 10, 2018
Alle dagen rin ik by him lâns,
wylst skuldgefoelens pleagje:
hie ’k mar earder nei him rûn
mei amers wetter foar syn toarst…
om te oerlibjen noch dé kâns.
Wiken seach er nei myn kommen út,
sa giet no troch my hinne,
doe eage hy noch ridlik sûn,
’t wie net mei sin dat it sa gie,
perfoarst net neffens myn beslút.
Hjoed bring ik in ‘in memoriam’,
dat hat er wol fertsjinne;
myn tinzen binne oan him bûn
no’t hy foargoed de geast jûn hat,
it lei him wier net oan syn stam.
Mar sjedêr, gjin ‘in memoriam’,
’k hoech letter net te seagjen,
úteinlik hat it libben wûn.
