december 30, 2018
fan ûnbekend*
’t Ekspânsjestribjen út it westen
wie in ljochtsjend foarbyld foar Japan
út eangst foar minder macht:
Koréa waard de lytse man,
Japan de reus dy’t alles mocht.
Queen Min, Koréa’s keizerinne,
rôp de help yn tsjin de grutte man,
wat har yn lijen brocht:
fermoarde waard sy troch Japan,
de oanset ta Koréa’s nacht.
Dy nacht kaam nei de anneksaasje,
dat Koréa wie gjin mantsje mear,
mar fan de reus in bern:
it bern de klap, de reus de ear…
wat hie it libben noch foar sin?
De eigen taal moast it belije,
nammen krigen it Japanske lûd,
treastfammen hiene gjin
bestean, ferlearen alle moed,
it eigen wêzen gie ferlern.
De reus waard letter ek in mantsje,
kaam ferslein, ûntheistere wer thús,
wist doe fan eigenheid;
earst jierren neitiid kaam ’t ekskús,
wat alles fan in eks-reus seit.
* Foto ‘Japanske sjendarmes yn Koréa’
december 29, 2018
fan ûnbekend*
Se sizze dat it froulju eigen is,
’t gefoel dat der wat komme sil
wat ynfloed hat op ús bestean
of better sein: om mei te gean
op wei, nei Kristus’ wil.
Ek Paulus is mei maten ûnderweis,
út Troäs stieken sy oer see
om ús it boadskip fan de Hear
te bringen, ’t waard in ommekear,
foar myn gefoel wie ’k ree.
Mei poarper kleurje ik de bûtenkant,
wat slacht nei binnen, dat gefoel
fan djipgong, keninklik fan aard,
it kleed op ’t paad fan Kristus spraat…
Gods Keninkryk as doel.
* Ikoan ‘Lydia’