maart 7, 2024
fan Paul Gauguin*
As de raven him skril hearre lit,
twa froulju ’t needlot flústerje,
tinkt sy net mear oan seks of sa’t
sy yn it libben omslein hat.
As de raven skrassend ropt ‘nea mear’,
de froulju flústerje ‘de dea’,
wit sy dat dit it lêste is,
in bleat bestean is lang net wis.
Rûne foarmen hawwe dan gjin nut,
it leit net oan in bleate hûd
of skonken fierder útinoar,
it giet allinnich no om har.
No’t se dêr sa neaken hinne leit
lykas in berntsje berne is,
har skamte is foar elk te sjen,
gjin libben is foargoed ferlern.
* Paul Gauguin (1848-1903)
Skilderij ‘Nea mear’
maart 6, 2024
van Joaquin Sorolla*
De zee heeft hem getrokken,
een kracht die hij niet kon weerstaan,
de branding liet hij overkomen,
hij trok de golven aan.
Zij hadden aangetrokken
hun lichte jurk voor het plezier
met zand en wind, maar niet met water,
zij hielden meer van sier.
Geen golf kon hem meer houden,
maar niet vanwege ’t kloppend hart
voor meisjes, want dat kwam pas later,
het ging nu om de start.
Klaar af! Dan nu maar rennen,
gestroomlijnd was hij helemaal…
behalve tussen beide dijen,
daar hing zijn mini-paal.
Die was voor hen lachwekkend,
wat gaf hun dubbelop plezier,
hun jurken zorgden ook voor weerstand,
hij won dankzij zijn spier.
* Joaquin Sorolla (1863-1929)
Schilderij ‘Rennen langs het strand’