januari 9, 2019
fan ûnbekend*
Wy rûnen troch de finzenis,
noch sear die ús de lea
troch ’t fuotteblok en alle strimen,
mar hawar, in skok hie ús befrijd
of kaam ferlossing nei de bea?
Ik seach ’t wie mis mei de sipier,
dy’t him tekoart dwaan woe,
want mei syn wurk koe hy ’t net rymje,
mar gjin noed, ik ha him fluch fernijd
dat elk dêr sitten bliuwe soe.
Behalve wy, wy mochten mei,
hy hie der grif fan leard,
as tank fersoarge hy ús strimen,
wylst fertelden wy him ús bliid nijs,
foar ’t dopen hat er him bekeard.
It stedsbestjoer kaam ek mei nijs:
wy koene frij wer gean,
’t wie net te rymjen mei ús strimen,
as Romeinen wiene wy op reis
mei ’t rjocht om frij te gean en stean.
Yllustraasje ‘Paulus en Silas en de sipier’
januari 8, 2019
van Fritz von Uhde*
Men had wel over hem gehoord,
maar van dichtbij was hij nog niet gezien,
dus stond hun innerlijk half open
voor het naderende woord.
Hij kwam stil van de overkant,
was uit de verte nauwelijks te zien,
maar toch begon het al te lopen
naar de grens van meer en land.
Ze kwamen langzaam dichterbij,
nieuwsgierig naar de lading in de boot,
naar wat hij aan hen zou verkopen,
zijn reclame misten zij.
Hij bleef verwijderd van het strand,
hoewel zijn woord voor ’t land nabijheid bood,
hun innerlijk ging voor hem open,
kreeg de boodschap uit zijn hand.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Meerpreek’