januari 15, 2019
van Fritz von Uhde*
Geen beter schepsel dan de hond
en daarna volgt zijn beste baas,
die zijn maat leert om te keren
op commando, dus terstond.
Hij staat, de oren recht omhoog,
en weet te liggen op bevel,
dan te keren, op twee poten
loopt hij voor het opziend oog.
Hij oogt nooit moe, gaat altijd door,
trekt blaffend met zijn maat de kar
op de maat van nu acht poten,
wat een lust is voor ’t gehoor.
Men lust, behalve dit toneel,
toch wel een glaasje voor de dorst,
zoiets kan men niet ontberen,
heren vragen ook hun deel.
Het is de vraag of ook de hond
als ’t beste schepsel van de baas,
vraagt te delen in de vreugde
op commando… op de grond.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Hondenvoorstelling’
januari 14, 2019
Under ’t fûgelfolk is hy in reus
mei brede wjukken, skerpe snaffel
op ’e weagen, yn de loft,
dêrûnder is er út op bút,
hy docht it sûnder tafel.
Reuzefûgel, klear foar rappe start,
komt yn beweging op de Potten,
skyend foar syn eigen nocht
of demonstrearjend foar it folk:
mei my falt net te spotten.
Dûkt er al ris, inkeld foar de grap,
dan komt er rap wer boppe wetter,
brûkt de tafel foar in skoft,
stekt beide wiete wjukken út…
as ielgoes giet it better.
