januari 21, 2019
De beammen fan Ysbrechtum
kamen noch net út ’e nacht
wei, likemin de skerpe toer,
dy’t drige ta te stekken…
’t wie dan mei de balfoarm oer.
Hy rûn troch ’t universum,
fan ’e moarn wat tichterby
mem ierde, noed steand foar har bern
mei ryp as wite tekken,
readich liet er him skerp sjen.
Mei al syn kontininten
wie er mem de bek útstapt;
hy stiek har groeiend nei de kop,
mar liet har net ferrekke,
rûn as bern wer mei har op.
januari 20, 2019
fan ûnbekend*
Mei eagen as ealstiennen,
wjukken as fan fjoer
begûn de fûgel oan syn flecht…
wa soe dy stuitsje kinne?
’t Gie op en del mei flammen
hiel de ierde oer,
it gûnze ritmysk op syn slach…
fjoerfûgel wie syn namme.
Hy sakke op ’e tûken,
stiel de gouden frucht
en taaste dêrmei oan ’t gesach
fan tsaren, fan wa’t jûken…
… de hannen om te fangen
fearren, frjemde klucht
fan Ivan, jongste tsarevitsj,
hy fong mei gleone wangen.
It gûnzet ritmysk troch Stravinsky**,
dy’t de fûgel fleane lit
harmoanysk, kleurich op ’e toanen
fan hoe’t it mei dy wjukken sit.
* Yllustraasje ‘Fjoerfûgel’
** Igor Stravinsky waard ynspirearre
troch it mearke fan de fjoerfûgel;
syn balletten waarden foar it earst
yn 1910 te Parys útfierd