januari 29, 2019
van Aleksandre Aleksandrovitsj Deineka*
Hij stapte al jong in de bommenwerper
voor zijn reis naar Stalingrad
ter ere van het Duitse Rijk,
zoals zijn kameraden zongen:
‘Het hoofd omhoog, de benen recht,
de Führer is het meer dan waard,
geen vliegenier schiet scherper!’
Zij hadden hem nog maar als stip voor ogen,
richtten zich al op zijn val
ter ere van hun Groot Gelijk
en toen zij hoorden ’t verre brommen,
kwam ’t hoofd omhoog, de rug werd recht,
voor Stalin klonk de luide knal
en weg is hij gevlogen.
Hij kon aan vuur en rook nog net ontkomen
op zijn reis naar Stalingrad
ter ere van het Duitse Rijk,
terwijl het suisde in zijn oren:
‘Het hoofd omhoog, de benen recht!’
Wat was zijn leven nu nog waard…
geen val gestuit door bomen.
* Aleksandre Aleksandrovitsj Deineka (1899-1969)
Schilderij ‘Neergehaalde vliegenier’
januari 28, 2019
Earjuster wie de grûn te hurd
om stiennen goed teplak te krijen,
beide knibbels hiene ek gjin sin
te bûgen foar foarst Winter…
foar de fluorder gjin meilijen.
Hoewol’t de iisflier like hurd
wie, lei er op ’e feart op knibbels,
want de noaren sieten net nei ’t sin,
de foarst hie mei de fint te krijen,
jage him oer alle ribbels.
Hy hie ’t idee fan ‘ik ryd hurd’,
hat foar de wyn de einstreek helle,
rûn oer strjitte mei in skoander sin
en hat foarst Winter witte litten:
’k sil itselde moarn bestelle.
Hjoed wurket er wer tikjend hurd
mei beide knibbels stiif fan ’t riden,
foar de toarst hat grif de flesse sin,
hoewol’t er fan prins Rein wol krije
kin de drippen, meast fansiden.
