juni 12, 2019
fan ûnbekend*
Oan jim is trochjûn wat it wichtichst is,
dat Kristus stoarn is en begroeven,
opstien, as de klimaks, út ’e dea,
dêrnei is Hy noch faak ferskynd,
wat makket my yn ’t leauwe wis.
Guon wolle ha, der is gjin libben nei
de dea, sy ha harsels begroeven
yn ’t bestean, de mjitte fan de dei;
as ien de dea it lêste fynt,
dan stiet ek Kristus’ opstean faai.
Ferrize wy net út ’e neare dea,
lit ús it dan der mar fan nimme:
lekker ite, drinke elke dei,
want neat wat ús oan Kristus bynt…
it grêf stiet iepen foar ús lea.
* Ikoan ‘Opstanning fan Kristus’
juni 11, 2019
van Caspar David Friedrich*
Hij weet van zon en maan al veel
en van de aarde des te meer,
van sterren en planeten,
ieder is van het heelal een deel…
hij wil meer diepgang weten.
De maan bevindt zich in ’t kwartier
dat naar de volheid streeft, van keer
op keer dezelfde keten,
dat is daar, ver weg, maar hoe het hier
is, wil hij ook graag weten.
De stenen spreken hem wel aan
met zwijgende massiviteit,
hij weet wel hoe zij ’t deden
die eronder liggen, ’t is een feit
van inzicht in ’t verleden.
De maan bewaart nog het geheim
van leven in de eeuwigheid
waar geesten ook van weten…
hoe hij ook van diep- naar hooggang pleit,
die weg is niet te meten.
* Caspar David Friedrich (1774-1840)
Schilderij ‘Een wandeling bij schemering’