januari 8, 2018
It ljochtet noch wol op,
al is de sfear hjoed oer
en sit it skynsel ûnder,
boppe-oan sjocht men gjin sier,
de pyk skeat knallend út ’e top…
wa leaut noch yn in wûnder?
Dêrûnder raast ferkear
en batse lûden tsjin
’t beton, dat keatst it hinne
en werom as wie ’t Aldjier,
yn ’t nije jier wer kear op kear…
wa soe hjir sjonge kinne?
De muorre jout it oan:
ien komt al moannen klear,
in hoer hat hjir klandyzje;
’t stiet dêr inkeld foar de sier,
it beamke falt net út ’e toan…
wa rint hjir troch mei fyzje?
januari 7, 2018
Ut it skûtsje-argyf 2010
De Fluezen, wetter fan de fierte,
mar wa siket dêr dan bosk,
de lijte fan de Dútske wâlen
om te harkjen nei de mosk
yn ’t reid? It is de groei fan pôlen,
yn de namme noch it krús,
dêr klonk gjin tsjilpen, wol it sjitten.
Mar foar’t de fjouwer skotten klonken,
socht it startskip earst in plak,
de boat foar boei en bal de sjouwer,
lizzer fan it earste rak,
it stee foar ’t starten fan De Jouwer,
proef om op ‘e streek wat thús
te reitsjen, straks sil’ t skûtsje bonkje.
De skipper fan Doarp Grou koe sitte
by de proef fan hoe soe ’t gean;
oer stjoerboerd starte doe De Jouwer,
skreppend moast de skipper stean;
it needlot kaam foar Grou wat gauwer
as de ein, it waard syn krús,
hy koe it finishskot ferjitte.
